met het vervolg er gelijk erbij

Na het bezoek aan het kasteel van King Arthur rijden we naar Padstow en kunnen we eigenlijk geen plekje meer krijgen op de camping. In het weekend gaan nl heel veel Engelsen met de tent op stap, love to camp…. Er is nog een klein plekje vrij dat eigenlijk alleen geschikt is voor een tentje (omdat het op n helling is) maar omdat we doodmoe zijn van ons klim en klauterwerk besluiten we dan maar gewoon n nachtje als twee tegen elkaar aan gezakte theelepeltjes te slapen. En dat lukt prima! De volgende dag gaan we op de pedalen. Padstow ligt pal aan de Camel river die hier in zee uitmondt. Je kunt hier langs de rivier fietsen over de Camel trial naar het plaatsje Wadebridge. Bij laag tij (en dat is t ) zo vertelt onze reisgids, zie je hier witte reigers (en dat klopt) en lepelaars ( niet gezien). (18 miles heen en 18 miles terug. Miles of smiles noemen ze het! En dat is zeker waar, op deze zonnige zondag fietsen en wandelen hele gezinnen heen en weer, vaak met het vooruitzicht om in Padstow een ijsje of fish en chips te eten en te flaneren langs de kade. De beroemde BBC kok Rick Stein heeft hier 2 restaurants (waar je voor moet reserveren natuurlijk) en een fish en chips counter. Dus…. Ik de fish en Peter de chips! Super lekker, niet te vet en zelfs met schijfje citroen en blaadje peterselie. Afijn zo zijn de door het fietsen van ruim 40km verbrande calorietjes snel weer toegevoegd aan onze lijven. Op de camping is inmiddels een plekje vrijgekomen op een vlakkere plaats dus daar verkassen we nog even snel naar toe zodat het water voor de koffie niet dwars in ons fluitketeltje staat te koken! Maandag n prachtige kustroute gereden en dinsdag de badplaatsjes st Ives en Caddis bay te fiets verkend. Allemachtig, het is hier af en toe wel supersteil. Mijn elektrische motortje draait overuren en soms moeten we hele stukken lopen omdat fietsen echt niet gaat. Peter weet zeker dat hij binnenkort in aanmerking komt voor n kunstheup en ik voel spieren in mijn bilpartij waarvan ik niet eens wist dat daar spieren wonen! Maar jongens wat genieten we! En wat boffen we tot nu toe met het weer, alle dagen zon, gemiddeld n graad of 22, precies goed om actief te zijn. Op woensdag tuffen we op ons gemakje (dat moet ook wel, de weggetjes zijn hier een auto breed met aan elke kant een heg van 2meter hoog zodat je je voortdurend afvraagt of er om de bocht een tegenligger aan komt. Tel daar bij op dat de bestuurder (Peter dus) eigenlijk aan de verkeerde kant van de camper zit om de bocht goed te kunnen overzien en je snapt het moeilijkheidsgehalte van het hier autorijden n beetje. Nou is Peter niet zo bang uitgevallen, een uitstekende chauffeur en zijn de Engelsen zeer geduldig en beleefd en laten ons bijna altijd voorgaan op de wegpassages. In Italië en Turkije hebben we dat wel eens anders meegemaakt. Ook de afstanden zijn hier heerlijk kort en dus hebben we het idee dat we in deze korte vakantie meer dingen doen en bezoeken dan 6 weken Noordkaap of Midden-Azië.) Goed, op woensdag bereiken we voor de middag al Land’s End, het uiterste landpuntje van Cornwall. Als je van hieruit n rechte lijn maakt is het eerste wat je na al het zeewater onderweg tegenkomt het statue of Liberty in New York. Al met al leuk om te zien maar behoorlijk toeristisch, veel souvenirshops and pay to park en pay for this and pay for that. And many coaches (bussen) vol toeristen. Na een uurtje rondlopen en een broodje en plak snelle jelle ontbijtkoek in de camper –we blijven zuinige Hollanders- gaan we door naar st Michaels Mount . Dit lijkt op zinsbegoogeling als je al eens eerder in st Michel in Normandië, Frankrijk bent geweest….. ook hier n eilandje in de zee dat bij eb droogvalt en te voet bereikbaar is over de enige toegangsweg. Op het eiland een kerkje en vesting. Als we aankomen is het vloed. We zoeken een camping in de buurt en rijden de volgende ochtend nog eens langs om het eiland bij eb te zien. Daarna bezoeken we in Lizard de vuurtoren die eigenlijk uit 2 torens bestaat met daartussen het grootste vuurtoren-gebouwencomplex van Engeland. Ook is hij nog de laatst werkende en kun je er een rondleiding krijgen tot aan de megalamp in de nok. Reuze interessant allemaal om te zien hoe het vroeger ging maar ook om te zien hoe het nu gaat met satelliet en geluidsgolven, zowel tussen de vuurtoren en de schepen als tussen andere ijkpunten aan land en de schepen onderling. Omdat het weerbericht voor de komende dagen aangeeft dat het wat gaat regenen zoeken we een camping met een overdekt zwembad(je) en dus vermaken we ons vrijdag met zwemmen, lezen, n beetje fröbelen (das pas voor t eerst deze vakantie) en zitten tussendoor ook nog in de zon want het weer valt nog reuze mee op de enkele bui na. Op zaterdag slapen we uit, slenteren we wat door Falmouth, een middelgrote havenplaats, vermaken ons op een terrasje met kijken naar flanerende mensen en zoeken aan het eind van de dag weer een camping op. Hadden we vorig jaar dat Fleur lastig gevallen werd door een wilde kat in Istanbul, hebben we het nu andersom; tijdens het uitlaten komen Fleur en ik een andere westie tegen, een reu. In eerste instantie gaat Fleur ermee snuffen en spelen maar opeens springt ze boven op de reu en bijt keihard in zijn oor. Tot bloedens aan toe! Ik schaamde me kapot, meteen verontschuldigingen aangeboden en gezegd dat als het ernstig was ze ons aansprakelijk mocht stellen. Later die avond kwam het baasje van de hond bij ons langs dat het nog steeds bloedde, ze naar de vet (vee arts) gingen voor antibiotica enz. Ook de caravan die ze hadden gehuurd zat onder het bloed zeiden ze maar ik weet niet of we daar ook aansprakelijk gesteld voor worden. In ieder geval kunnen we een mail met rekeningen verwachten…….. wat Fleur nu uiteindelijk bezielde om te happen en waarom ik niet op tijd heb ingegrepen snap ik nu nog niet maar ik heb er wel de hele nacht wakker van gelegen zo vervelend vond ik het! En Fleur mag deze vakantie met geen hond meer snuffelen ,toedeledokie!
Op zondag a visit of the “ lost gardens of heligan” want n bezoek aan Engeland verplicht je immers wel n beetje tot het bezoeken van minimaal een openbare tuin. Deze tuin is al meer dan 100 jaar oud, maar was helemaal overwoekerd. Sinds 1990 zijn een flink aantal vrijwilligers en betaalde krachten begonnen met het opnieuw tevoorschijn toveren van al het inheemse spul dat hier groeit, veelal meegenomen door leden van de familie die hier vroeger woonden. We hebben een deel van de bloementuin, de hele groentetuin en de jungletuin bezocht en daar waren we al ruim 4 uur mee zoet dus de andere gedeelten hebben we maar gelaten voor wat het was. Overigens alles even prachtig, dat moet gezegd. Meteen even in de Farmshop zelfgemaakte lemoncurd en onbespoten aardbeien en de laatste cadeautjes voor het thuisfront gekocht. Daarna nog een super mooie route met de camper door Dartmoor national park waar de schapen -van die mooie ruige met van die ronde horens - en wilde paarden rustig over de weg banjerden of er midden op lagen en morgen nog een fietstocht over de Granit Way (langs het spoor waarop een stokoud hobbytreintje af en toe rijdt) naar het spectaculaire Meldon viaduct en dan hebben we wel weer genoeg gezien van Devon en Cornwall vinden we en komen we rustig weer richting Nederland getuft.