onderweg

Onderweg….

Vanuit Berlijn een lange dag door Polen gereisd.
De wegen vallen reuze mee, tenminste, als je er rekening mee houdt dat de rijksweg een tweebaansweg is die regelmatig door een dorp slingert waar een snelheidslimiet
van 40km per uur geldt. Zo af en toe zit er een stuk tussen met veel kuilen en gaten,
we zien jonge wegwerkers monnikenwerk verrichten door met een schep stukken asfalt
uit te bikken en er dan weer stukken koudasfalt in te stampen, wat een hondenbaan!
Het lijkt of de tijd hier teruggedraaid wordt, je ziet ook nog veel boeren met paard en wagen aan de slag op het boerenland maar we zien ook vernieuwingen en een grote John Deere tracktor-dealer met een vermogen aan nieuwe machines.
Ook zien we heel veel hertjes (of zijn het reetjes?) onderweg, eentje is er zelfs de dupe geworden van de vooruitgang, het diertje is gegrepen door een auto en ligt dood, midden op het wegdek. Een triest gezicht.
Bij een van de Mauzurische meren,
in het noorden van Polen overnachten we op een nette camping.
Het weer is er zo fantastisch dat we besluiten er een dag te blijven en ons te verwarmen
aan de stralende zon. Nou dat heeft Peter geweten! De stakker loopt nu dus rond als een medium gebakken biefstuk, had zich vergeten in te smeren met zonnebrandcrème……….
lang leve de aftersun!
Nog een lange reisdag brengt ons in het midden van Litouwen, een vlak land, vergelijkbaar met Nederland maar dan met goed bewegwijzerde wegen waarop weinig verkeer rijdt.
Langs alle wegen en in alle dorpen zijn op elektriciteitpalen ooievaarsnesten te bewonderen die bijna allen zijn bewoond. En het broedseizoen is in volle gang dus overal zie je
kleine koppies omhoog steken met hongerig opengesperde rode kleppies!
Ooievaar 1 zit op het nest de boel in de gaten te houden en de fouragerende partner
loopt in de weilanden rondom, op zoek naar kikkertjes, muizen en andere
lekkere hapjes voor hun kroost. Om beurten wijzen we elkaar op wéér een ooievaar
en ik denk dat we er al minstens 400 hebben gezien!
Na een nacht op een idyllische camping met één douche en één kapotte w.c bezoeken we
op woensdag de Kryži Kalnas oftewel kruisberg. Dit is een heuvel bedekt met kruisen.
Aan de grote kruisen hangen talloze kleine waaraan weer tientallen rozenkransen bungelen. Hun oorsprong begint al in 1831 ter nagedachtenis aan de mislukte opstanden tegen tsaristisch Rusland en de toen gevallen vrijheidstrijders.
In de Sovjettijd was de heuvel een doorn in het oog van de regering maar vernielingen in
de jaren zeventig leidden er toe dat de volgende dag alweer nieuwe kruisen werden opgericht. Zo stelde de Litouwse bevolking een politiek statement! Heden is de berg vooral een bedevaartsoord en dat is goed te zien, er staan nieuwe kruisen vanuit heel Europa. We vonden er zelfs een van ‘n vrouwenbond van nu uit 2010 met daaraan allemaal linten met wensen.
Na het bezoek aan de kruisberg willen we naar de Schoorwal, een natuurgebied tegen de grens met Kaliningrad (het vroegere Pruisen) dat op de lijst van Unesco werelderfgoed is geplaatst met de bedoeling daar te gaan fietsen maar daar aangekomen blijkt de veerpont daar naar toe € 100,00 per retour te kosten en dan nog de camping a 2x € 20,00 per nacht vinden we te duur (zuinige Ollanders hee….) dus zoeken we een camping in de buurt en rijden we de volgende dag verder, overnachten op een heerlijke aan de Baltische zee (mooi verlaten zandstrand) gelegen natuurcamping met een douche die bestaat uit een houten vlonder boven de grond (geen riolering dus, zeepsop zakt gewoon in de aarde) en uit de douchekop komt bruin grondwater met een lichte gierlucht, hoe landelijk wil je het hebben………bovendien ontmoet ik (Karin) hier de eerste muggenhorde en zit nu al behoorlijk onder de bulten…
en dan moet Finland nog komen……..
Op vrijdag bereiken we de hoofdstad van Letland, Riga, de grootste stad van alle drie de Baltische staten. Er is een camperplaats vlakbij het centrum en met onze fietsen pendelen we in 3 uur tijd de hele oude stad door. We vinden Riga een leuke stad maar zeker niet de mooiste stad die we ooit gezien hebben. ’s Avonds worden door een andere Nederlander erop geattendeerd dat ons linkerachterwiel zacht is. Waarschijnlijk lek gereden op de slechte Letse wegen. Krikje onder de auto en reservewiel erop. De Engelssprekende jongen achter de balie zoekt zéér klantvriendelijk een bandenboer in de buurt waar we morgenochtend om 10.00uur terecht kunnen om de band te laten repareren. Nu eerst maar slapen!
Wordt vervolgd!